Holistyczne, czyli całościowe spojrzenie, nie tylko na zdrowie fizyczne, ale też na zdrowie psychiczne. Czasem drobna przeszkoda sprawia, że człowiek nie jest w stanie funkcjonować dalej. Cały jego świat się sypie. Pojawiają się lęki, niemoc, wręcz fizyczny ból nie pozwalający funkcjonować. Pojawiają się takie sytuacje, gdy człowiek, który do tej pory radził sobie ze wszystkimi przeciwnościami jakie napotykał na swojej drodze, teraz nie jest w stanie zrobić kroku. Ma przed sobą mur, który wg niego jest nie do pokonania. Wtedy idzie do lekarza, zaczyna leczyć ciało, które daje coraz to inne symptomy. Nie jest lepiej mimo pomocy ze strony specjalistów. Objawy raz się nasilają, raz słabną by powrócić ze zdwojoną siłą. Jest tzw. błędne koło.
Wtedy w idealnym świecie wkracza sztab ludzi – najbliższa siatka wsparcia oraz terapeuta, dwojących się i trojących by zrozumieć co się dzieje, czemu świat się rozpadł, jak go pozbierać. W idealnym świecie ludzie nie mają jednak takich problemów, wszystko jest na swoim miejscu. Lekarz jest jednocześnie terapeutą i podaje pomocną dłoń, zabezpieczając wszystkie deficyty – potrzeby pacjenta.
W medycznym świecie nie uczy się studentów o holistycznym podejściu, traktując je po macoszemu. Jest to jeden z wielu tematów. Średnio istotny. W trakcie praktyk jest czas dla drugiego człowieka. O ile student chce ćwiczyć taki sposób podejścia do pacjenta – do drugiego człowieka. Jest czas. Potem tego czasu nie ma tyle co w trakcie staży. Części medyków udaje się zatrzymać chwilę nad człowiekiem i jego potrzebami. Pracują z takim podejściem na co dzień. Ale czy jest to wystarczająca ilość medyków? Nie.
W dzisiejszym pędzie po coraz większe dobra ekonomiczne, coraz większa część społeczeństwa zmaga się i lekceważy psychosomatyczne objawy. Biorą tabletkę przeciwbólową, o której dowiedzieli się dzięki reklamom. Ma ona pomóc na wszystko. Jeśli nie tabletka to lekarz. Ma przestać boleć i to już. Zapominają o swojej Psyche. To ona często daje znać o tym, że jest nie tak. Zatrzymują się dopiero, kiedy jest źle. Wtedy zaczynają się wsłuchiwać w siebie, swoich bliskich, którzy są ich wsparciem. Szukają pomocy dalej. Docierają do terapeuty. Uczą się pod okiem specjalisty słuchać siebie, zrozumieć swoje potrzeby. I odnajdują rozwiązanie, budując na nowo swoją bazę, z której czerpią siłę. Wręcz sklejają się całościowo we wszystkich aspektach.
Medycyna holistyczna jest to medycyna opierająca się na założeniu, że stan umysłu, ducha i ciała wzajemnie wpływają na siebie i że należy leczyć cały organizm, a nie tylko jego chorą część.
Holistyczny model zdrowia (społeczno–ekologiczny) zaproponowany przez duńskich pedagogów (Simovska, Jensen, Carlsson i in., 2006) mówi o 6 równoważnych wymiarach zdrowia przedstawionych w formie koła.
1. Zdrowie społeczeństwa – normy kulturowe, wartości i praktyki, które mogą być zdrowe i niezdrowe.
2. Zdrowie środowiskowe – obejmuje aspekty zdrowia człowieka warunkowane przez czynniki środowiskowe.
3. Zdrowie jednostki jako całość, złożoną z różnych, powiązanych z sobą wymiarów (psychiczny, fizyczny, społeczny, emocjonalny, duchowy i seksualny).
Comentários